Friday, May 8, 2009

Swerte, malas o minalas?

Part I

"makakaalis din tayo pare"

Mahigit tatlong taon na ang nakalipas nang subukan ko ang mangibang-bansa pero sa kasamaang-palad ako'y hindi natuloy sa kadahilanang... hmmm sabihin na lang nating minalas ako! Ako ay nagtatrabaho noon sa isang oil depot dito Pilipinas. Okay naman ang sweldo ko kahit papano nakakaraos naman, nabibili ang gusto at nakakaipon. Dahil sa kagustuhan kong makaalis ng bansa at may opportunity na nag-cross sa aking landas. Agad ko itong sinunggaban na walang pagdududa.

Sa una, okay naman ang pag-uusap at ang mga kalakaran. Ni wala akong duda sapagkat isa sa mga pinsan ko ay nakaalis nang dahil sa kanya.

I am preoccupied that time because I am preparing all the papers that I need to submit in the said agent. And I'm gonna take a risk for this opportunity came in my way because I think this is it...

I'll make myself strong because I know it is not easy to leave your country and to your love ones. And I'm pushing myself to leave because it is my dream and opportunities are here already. So, I'll grab it!

Hindi mo naman magagawa ang lahat ng bagay kapag wala kang pera kaya pati savings ko ginalaw ko na just for my dream. Naglabas ng pera. Hinanda ang lahat ng kailangan. Nangutang na ako sa lola para sa pangarap na makaalis ng bansa.

Dumating na ang araw na pinakahihintay ko... November 2005 iyon nang tumawag siya sa akin "Dong, magready na kayo dahil bago magpasko alis niyo..."

Pumapasok pa ako noon kaya agad agad akong gumawa ng resignation letter para may oras pa silang makahanap ng ipapalit sa akin at para makapag-turnover ako. Nagulat ang mga Boss ko dahil parang ang bilis ata nang pangyayari. Kahit ako man ay hindi makapaniwala. Hindi pa sana ako payagan na mag-resign pero nagpumilit ako dahil sa pag-aakala ko, ito na yon e!

Ganon pa man, best wishes na lang ang natatanggap ko mula sa mga ka-opisina ko. Nagpapasalamat naman ako sa kanila dahil sinuportahan naman nila ako.

Ito na…

Araw ng aking paglisan… hinatid pa ako ng aking Nanay at mga kamag-anak. Parang ayaw ko nang ituloy dahil sobrang kaba ng dibdib ko. Pero kailangan kong lakasan ang loob ko para sa pamilya at sa ambisyon ko.

“Pare, andyan ka na ba?”

Pagdating ko nang NAIA, pinaalis ko na agad ang mga humatid sa akin dahil ayokong magkaroon iyakan sa pag-alis ko kahit alam kong umiiyak na sila at ako nama’y pinigilan ang emosyon at pinilit na ngumiti para sa kanila.

Sinubukan kong tawagan ang agent naming para i-confirm na nasa airport na ako at susunod na rin ang isa kong kasama. Pero, walang sumasagot sa tawag ko… pati sa text ko, wala…! Lalong lumakas ang kaba ng aking dibdib pinipilit kong iwaksi ang mga negatibong pumapasok sa isipan ko. HINDI PWEDE, HINDI!

“Pare, si ate ____?”

Wala akong maisagot sa tanong niya pakiramdam ko para akong… hindi ko maipaliwanag… nanginginig ako habang sinasagot ko ang tanong ni kumpare. Biglang nag-ring ang phone ko nanginginig pa rin akong sagutin ang phone… si Ate ___ yon!

“Dong, punta muna kayo dito sa Shangrila dahil nagka-problema sa ticket niyo”

FUCK! What happen?! Tanong ng isip ko.

“Pare, punta raw tayo sa Shang… nagkaproblema raw sa ticket natin.”

Tulala na ako noong nasa taxi na kami pabalik ng Manila. Hindi ko alam kung ano ang nangyayari pinipilit kong maging positibo sa lahat. On and off ang phone ko dahil nagmimiskol na si pinsan. Waaahhh! Hindi ko na alam anong gagawin ko at isasagot ko sa kanila.,,

Pinaglalaruan ba ako?! Makakaalis pa ba ako?


Itutuloy….

25 comments:

  1. Nyak! Bitin.

    Haha.. good thing di ako apektado sa experince mo since may balak akong umalis...at may agent din ako..Iba lang talaga siguro ang plano ng Diyos para sa'yo..

    Abangan ko yung katuloy. ;)

    ReplyDelete
  2. TO:

    DYLAN:

    Salamat... good luck sayo... ingat... :)

    ReplyDelete
  3. aabangan ko ang kasunod Marco...

    ReplyDelete
  4. bitinerz naman...
    kelan ang kadugtong nito?
    saka na ako magkokomento ng "REAL" hehehehehe kapag nadugtungan na

    honeybee
    bwahahahaha

    ReplyDelete
  5. TO:

    AZEL & ANONY:

    Abangan na lang... may ginagawa pa kasi e... at inaalala ko pa kung ano ang kasunod noon... hehehe!

    ReplyDelete
  6. ngenjoy ako sa kakabasa nun ah. kaso bitin...ituloy na yan...hehe anu na ngyari?dali sa tin lang dalawa,hehe

    ReplyDelete
  7. TO:

    HARI:
    Wag atat parekoy... inaalala ko pa ang mga nangyayari sa amin noon... wait lang ha... lolz

    ReplyDelete
  8. wahhhh.bitin nman.kelan yung next?pkibilisan.hehe

    ReplyDelete
  9. aba aba aba daig mo pa yung mga suspense movies, ang galing mong mangbitin hehehe.

    ReplyDelete
  10. aabangan ko ang susunod na kabanata..nakakabitin..

    ano kaya ang nangyari?!

    ReplyDelete
  11. aba! may susunod na kabanata pa..parang komiks...hehehe

    makakalipad kaya si marco?....abangan....

    ReplyDelete
  12. san ka dapat papunta?

    sige aabangan ko ang susunod na kabanata...
    kitakits

    ReplyDelete
  13. na-tense ako sa kwento...
    remind me pag may part2 na ha, thanks! (interesado ko!) :D

    ReplyDelete
  14. totoo ba to? tsk...kinabahan din ako eh...tc

    ReplyDelete
  15. bitin naman.... part 2 nah =)...

    aabangan namen ang susunod na kabanatah....

    GODBLESS! -di

    ReplyDelete
  16. Ewan ko parekoy, pero sa tingin ko kapag hindi mo hinihintay o hinahangad dun sya dumarating eh...ako kasi wala talagang balak mag abroad, nagulat na lang mga ka opisina ko at paalis na ako...Eto silang ang dami daming training na ginawa para lang makapagpasa ng requirements sa mga gusto nilang pasukan ay hanggang ngayon nasa Pinas pa rin...

    Darating din yan brod, kung para talaga sayo..nga pala, kung sakaling may balak ka pa rin lumabas ng bansa, hanggat maaari iwasan mo ang agency, mas ok kung direct hire...magpasa ka mismo ng application sa company...madalang lang ung ganun pero kung suswertihin mas ok un...

    ReplyDelete
  17. TO:

    SOBER:
    Hehehe... bitin ba? pasensya na inaalala ko lang ang mga nangyayari noon.

    ZEB:
    Nabitin ba? hehehe...

    VAN VAN:
    Mas malupit ang susunod... malupit talaga noh... mali ang word... kawawa pala. :)

    POGI:
    Abangaann...!

    KOSA:
    Sa Dubai dapat parekoy... :)

    CHYNG:
    Sure... msg ako agad pag na post ko na... ok?

    DH:
    Totoong totoo yan parekoy... ngayon ko lang nakwento dahil dati todo iwas ako pag naalala ko... malaking frustration kasi sa akin yon.

    DHIANZ:
    Wag atat dhi-H.... ehehehehe! good mortieve.... ;)

    ReplyDelete
  18. TO:

    LORD CM:
    Oo nga parekoy... palagay ko nga di ako maswerte sa pag-aabroad na yan... kahit gusto man nang puso ko pero ang tadhana ko parang ayaw umaayon... tsk tsk!

    Ginawa ko na yon sinasabi mong direct hire.. pero wala pa rin... siguro nga darating din yong para sa akin talaga... pero ang tanong darating pa kaya yon? hmpt! tagal e... hehehe!

    thanks parekoy sa payo mo.. GBU!

    ReplyDelete
  19. ilabas mo lng Dre! waiter! isa pa ngang round at platitong mani!....lol ayus sagot ko yan...tc

    ReplyDelete
  20. TO:

    DH:
    Ayos ah! Itagay mo na parekoy... lolz!

    ReplyDelete
  21. Dito pala nagsimula...

    Uhmn. Sinabi mo naman pala kaagad sa simula na hindi natuloy ang pag-alis mo.

    ...sa bagay, kaabang-abang pa rin naman itong kwento mo kasi parang gusto ko ring malaman kung ano ang mga paliwananag nitong Ate ___ kung bakit hindi kayo natuloy mangibang-bansa.

    ReplyDelete
  22. TO:

    RJ:

    Hehehe... abangan na lang po... pasensya na! :)

    ReplyDelete
  23. Hmmm....sad naman :(

    basahin ko lang yung Part II ha...

    ReplyDelete
  24. madaya si DOc! kinalimutan ko nga yun una eh pra exciting dba?!...anyways tuloy Dre...tc

    ReplyDelete
  25. TO:

    MAYYANG:
    Thanks sis...

    DH:
    ituTuloy ko na... :)

    ReplyDelete

1......2............3.....


SMILEEEEE!!!!! :D