How are you?

I'm fine. Thank you! Lol!

Wazzzup people?

Pasensya na. Masyadong madrama ang nakaraang post. Shocking kasi ang mga nangyayari sa sanlibutan. Hahaha! Sabagay, sabi nga, "expect the unexpected." 

Pag-uwi ko nga pala dito sa amin. Grabe! Ang sakit kapag nakikita mo ang Nanay mong umiiyak dahil wala na yong kapartner niya sa buhay. Pagkadating ko sa lugar, takbo agad ako nakasalubong ko sister-in-law ko at ang bunso nya. Hinalikan ko lang si bunso at kumaripas na ako ng takbo papunta sa bahay. Agad hinanap si Nanay. Pagkakita ko sa kanya, sabay yakap at iyakan na pati mga tao sa loob ng bahay nag-iyakan na rin. 

Feeling ko nasa eksena ako ng teleserye. Hahaha! Tapos, pagpasok din ng kapatid ko sa bahay. Umiyak din at nagyakapan kaming tatlo. First time kong nakitang umiyak ang kapatid ko. 

Noong last vigil, mga kamag-anak ni Tatay ang nag-service. Salamat sa kanila! Pero hindi ko akalain na may eulogy pala. Tsk! Ako ang unang pinagsalita. Maiksi lang ang sinabi ko pero sa pagkakaalam mo madamdamin kasi lahat sila naiyak din. 

Anyways, nais ko lamang magpasalamat sa mga taong nakakausap ko noong una kong nabalitaan ko ang nangyari sa aking ama. Hindi ko na kayo papangalanan kasi alam niyo naman kung sino sino kayo. :)

Ayon lang...Good night! :)