Elmo

Si Elmo ay isang simpleng mamamayan. Siya ang takbuhan ng anim niyang kapatid. Kahit konting problema ay si Elmo pa rin ang tatakbuhan nila. Kung tutuusin ay kaya naman nilang lutasin. Si Elmo, ang sa tingin nila'y matatag. Matapang humarap sa mga problemang kahaharapin ng pamilya. Siya ang sumbungan ng lahat ng mga problema at kung anu ano pa. Si Elmo! Si Elmo! Si Elmo!


"Anak, kausapin mo naman ang kapatid mong h'wag ng uminom. Napapadalas na ang pag-iinum niya simula noong maghiwalay sila ng asawa niya." 

"Sige, Nay! Ako na bahala kay kuya."

"Kuya Elmo! Tulungan mo ko dito... dali!!!"

"Andyan na Elsa!"

"Elmoooo.... samahan mo sa bukid may kukunin tayo doon."

"Tay, may gagawin pa ako...."

"Uunahin mo ba yan! Samahan mo muna ako. Uuwi agad tayo!"

"Okey po!"

Sa dami daming tao sa bahay nila Elmo. Bakit si Elmo ang laging tatabukhan ng lahat... utos dito, utos doon...lahat na lang!

Isang umaga.... nakita ng magkakapatid ang katawan ni Elmo na nakabitin sa puno na Mangga, wala ng buhay.

Sumisigaw ang magkakapatid...natataranta....umiiyak....

Pagkababa kay Elmo, may nakita silang nakalakip na isang pirasong papel sa pantalon nito. Agad nila itong kinuha at binasa.....

Mahal Kong Pamilya,

Hindi ko na kaya ang pinaggagawa ninyo sa akin. Lahat na lang ay sa akin iasa. Pero okey lang 'yon dahil mahal ko kayo. Sadyang napapagod na ako. May sariling problema rin ako pero hindi ko kayo malapitan dahil lagi kayong Elmo, Elmo, Elmo... paano ko masasabi ang problema ko kung kayo mismo ay hindi kayang lutasin ang sariling problema.

Mahal ko kayong lahat pero pagod na ako.... Nawa'y sa pagkawala ko ay matuto kayong lahat.

Nagmamahal,

Elmo