Kay Ganda... Sana!

Bago ako nagising kaninang madaling araw ay may dumalaw sa 'king murang isipan... hindi ko siya masyadong maalala ngayon at hindi ko masyadong maaninag kung sinu-sino ang mga iyon. Kay ganda... sana dahil mahimbing na mahimbing ang tulog ko habang kayakap ko ang unan ko. Pero dahil may dumalaw sa akin... kabado ako at lakas ng tibok ng puso ko. Ewan ko ba! Pinipilit kong alalahanin kung sinu-sino silang dumalaw kanina pero hindi ko talaga matandaan pero natatandaan ko ang pangyayari sa aking kubo. Magulo! Nagkalat ang mga gamit (may mga gamit ba ako?). May putek akong nakikita sa sahig! May bata! May kumakatok! Pero tahimik ang paligid. Waaahhh! ano ba yon?! Ang gulo ha!

Nagising ako kanina na puro kaba sa aking dibdib. Parang totoong totoo ang mga nangyari. Nakakatakot. Hindi ko alam kung may nakita akong patay doon. Basta! Hindi ko na siya maalala.

Buti na lang ginising ako ni jr ko dahil nawewe kasi siya....

Ngayon, parang gusto kong umalis malayo na malayo... yong maganda ang pupuntahan ko... yong makapag-isip ng mabuti... yong makapag-relax... yong walang masyadong iniisip... yong... basta maganda ang lugar.

Madami pa sana akong sasabihin dito kaso ambilis na naman nilang tumakbo sa isipan ko. Parang nagmarathon lang sila sa utak ko at biglang nawala. Di ko nahabol. Sh*****T talaga!

***ang larawan na makikita mo sa itaas ay kuha ko noong nasa Baguio ako. :)